sobota, 21 kwietnia 2012

PIĘKNE PNĄCZA

                              Wszechstronne pnącza 
Żadnainna grupa roślin nie nadaje się tak doskonale do wydzielania, osłaniania czy maskowania różnych miejsc w ogrodzie. Pnącza to niezwykłe rośliny, których cechą wspólną są wiotkie pędy, a do dobrego wzrostu potrzebują podpór.Mogą to być drzewa czy krzewy, jak to ma miejsce w naturze lub sztuczne konstrukcje stworzone przez człowieka. Pnącza rosną bardzo dynamicznie i zawsze przyjmują kształt podpory stają się doskonałymi roślinami okrywowymi, które sprawdzają się nawet w miejscach cienistych, gdzie z powodzeniem zastępują trawnik.
                              Dlaczego pnącza?
Rośliny te doskonale uzupełniają w ogrodzie drzewa i krzewy i wraz z zastosowanymi podporami umożliwiaja szybki podział ogrodu na mniejsze wnętrza, tworząc dekoracyjne ściany.Szybkość wzrostu pnączy powoduje, że jak żadne inne rośliny nadają się do maskowania wszelkich ,,Niechcianych,, miejsc oraz mogą szybko stworzyć ,,Zielony płot,, zapewniając intymność i spokój oraz osłonę przed silniejszym wiatrem. Wśród pnączy mamy zarówno gatunki ozdobne, dzięki masie zielonych liści (które często wspaniale przebarwiają się jesienią lub są zimozielone), wspaniałym kwiatom (często silnie pachnącym)oraz owocom (dekoracyjnym, ale także użytkowym, jadalnym ) Obecnie trudno sobie wyobrazić pełnowartościowy ogród bez pnączy.
                            Co wybrać?  Licznie dostępne na naszym rynku pnącza można podzielić na grupy pod różnymi względami, co może mieć duże znaczenie przy wyborze właściwych gatunków. Jeden z podstawowych działów wiąże się z trwałościa roślin.Obok pnączy trwałych,wieloletnich możemy wyróżnić gatunki jedno-czy dwuletni,które raz zakwitają i owocują, np groszek pachnący,wilec klapowany, fasola ozdobna, wilec purpurowy czy rodochiton, po czym zamierają. Pnącza te musimy wysiewać każdej wiosny, nie bojąc się, że wymarzną podczas mroznych zim. Dodatkowo gatunki te kwitną niezwykle obficie i często bardzo długo.Z kolei pnącza wieloletnie, które co roku zamierają do powierzchni gruntu nazywamy pnączami bylinowymi, np chmiel zwyczajny, a te którerok rocznie wyrastają z zimujących pędów i osiągaja często znaczne rozmiary - pnączami drzewiastymi.Inny podział bardzo często stosowany i niezwykle istotny zpunktu widzenia wykorzystania ich na podporach,wiąże się ze sposobem wspinania.Pnącz do wspinania wykorzystują różne sposoby,niektóre z nich korzystają nawet z kilku naraz.Znajomość tych metod ma kluczowy wpływ na wybór konstrukcji, po których mają się wspinać.Zle dobrana podpora do pnącza może w ogóle niezostać porośnięta, a pnącze rośnie w zupełnie niezaplanowany sposób,stwarzając wiele problemów.Najczęściej owijają się pędami wokół podpór, np dławisz, akebia pięciolistkowa,rdestówka, aktinidia, glicynia.Ten sposób wzrostu wydaje się najpowrzechniejszy a podpory dla tych roślin mogą posiadać dość grube elementy konstrukcyjne.Dla pnączy wąsoczepnych, np winorośl, winobluszcz czy ogonkoczepnych,np powojniki konstrukcja powinna posiadać także cienkie elementy, gdyż tylko wokól nich mogą skutecznie się owinąć. Wśród pnączy wąsoczepnych pewna grupa wytwarza na końcach wąsów specjalne przylgi powodujące, że mogą one wspinać się nawet po gładkich ścianach na znaczne wysokości (np winobluszcze).Inna grupa pnączy wytwarza wzdłuż pędów korzonki przybyszowe, za pomoca których przymocowują się do chropowatych powierzchni pni murków czy ścian, np bluszcz hortensja pnąca czy trzmielina fortunea.Niezależnie od sposobu wspinania pnącza różnią się także siłą wzrostu.Użytkownicy mniejszych ogrodów i aranżujący mniejsze przestrzenie, powinni sięgnąć po pnącza słabiej rosnące jak nap; wiciokrzew czy powojniki. Osoby pragnące szybkich efektów,powinny posadzić pnącza silnie rosnące, jak np: winobluszcz pieciolistkowy, dławisz okrągłolistny czy rdestówkę Auberta. Wśrod licznej grupy pnączy o ozdobnych liściach wyróżniają się zimozielony bluszcz pospolity, pięknie barwiąc się na jesień winobluszcz trójklapowy czy kokornak wielkolistny z dużymi, sercowatymi liśćmi.Niezwykle ciekawe owoce zawiązuje dławisz okrągłolistny,jednak ze względu na dwupienność tego pnącza, sadzić należy nie tylko odmiany żeńskie ale także męskie.Pnączem o ciekawych, ale także niezwykle cennych jadalnych owocach jest aktinidia.W sklepach dostępne są liczne jej odmiany o różnej wielkości i barwie owoców.Wśród pnączy o ozdobnych kwiatach przodują oczywiście powojniki a wśród nich wielokwiatowe mieszańce w licznych barwach. Jednak rośliny te aby cieszyły swoim urokiem, należy sadzić zgodnie z zasadą : nogi w cieniu, głowa w słońcu. Oprócz powojników, jedynymi z najpiękniejszych kwitnących pnączy jest milin amerykański.To nieco wrażliwe na mrozy pnącze kwitnie w lecie,ma długie trąbkowate pomarańczowe kwiaty.Jednak niekwestionowanym królem pnączy jest glicynia ze swoimi groniastymi kwiatostanami, które zależnie od gatunku czy odmiany przyjmują kolory niebiesko- fioletowe, a niekiedy też białe.Niestety, glicynia rośnie silnie i wymaga sporo przestrzeni oraz umiejętnego cięcia.                           m                                                                                     

wtorek, 3 kwietnia 2012

Figury roślinne

                                 ROSNĄCE FIGURY 
       
Strzyżenie roślin w zielone figury ma wielowiekową tradycję. Prawdziwe mistrzostwo w tej dziedzinie osiągnęli ogrodnicy dworscy doby renesansu. Później ten rodzaj sztuki zaczął się upowszechniać także poza założeniami pałacowymi. Część tej tradycji odnajdziemy we francuskich ogrodach klasztornych i angielskich ogrodach krajobrazowych.
 W strzyżeniu zielonych figur nie ma żadnych ograniczeń co do form.
Dopuszczalne są zarówno proste figury geometryczne, jak i fantazyjne esy- floresy. Klasyczne kule w doniczkach wyglądają dobrze przy wejściu do domu, ustawione symetrycznie po obu stronach drzwi. W gruncie prezentują się udanie jako rośliny towarzyszące bylinom lub niedużym krzewom ozdobnym. Figury niestandardowe prezentują się najciekawiej solo, bo tylko wówczas da się dostrzec ich piękno  w najdrobniejszych szczegółach. Często powtarzanymi motywami  są zwierzęta, postaci z bajek, przedmioty codziennego użytku. Stworzenie takiego dzieła wymaga czasu, systematyczności i pewnej ręki, niemniej jednak nie jest aż tak trudne, aby z zadaniem tym nie mógł sobie poradzić nawet ogrodnik amator. Najchętniej wybieraną rośliną do formowania jest bukszpan. Jego popularność wynika przede wszystkim z teg, że jest zawsze zielony, ma drobne liście i dobrze znosi cięcie. Godne polecenia są także laurowiśnie, ligustr, i ostrokrzew. Spośród iglaków do formowania nadają się sosna górska, żywotnik, cis, cyprysik. Stanowisko wybieramy, kierując się potrzebami świetlnymi rośliny. Grab i sosna lubią miejsca słoneczne. Cień jest odpowiedni na przykład dla  cisa i ostrokrzewu karbowanolistnego. Wspomniany wcześniej bukszpan czuje się dobrze  w niemal każdym miejscu. Duży wpływ na jakość i wygląd  figur ma termin cięcia. Cię cie korygujące, nadaje roślinom nowe kontury, przeprowadza się już w marcu. Później w zależności od gatunku i jego siły wzrostu, cięcie powtarza się wielokrotnie na przestrzeni kilku miesięcy, zwykle od maja do polowy lipca. Zabieg ten przeprowadzamy w pochmurny dzień .